ช่วงหน้าหนาว เวลาเพื่อน ๆ จากไทยสื่อสารมามักจะถามว่าหิมะตกไหม? อยากมาดูหิมะที่ปักกิ่งควรมาช่วงไหน? เป็นคำถามที่ตอบได้ยากจริง ๆ ยิ่งฤดูหนาวปีนี้ หิมะดูจะใจร้าย ใช้ปักกิ่งเป็นแค่ทางผ่านอย่างกับแค่เปลี่ยนไฟลท์ ตกแบบไม่ค่อยเต็มใจ แต่ดันไปตกหนักแบบจัดเต็มในหลายพื้นที่ที่ตามปกติไม่ค่อยมีหิมะตก หรือมีก็แค่บางตา

ปีนี้จนพ้นหนาว เข้าฤดูใบไม้ผลิ เพิ่งเปรยกับคุณลู่จุ้น เพื่อนร่วมงานไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วว่าคงไม่มีโอกาสเห็นหิมะอีกแล้ว เพื่อนก็เออออ ว่าพ้นหนาวอากาศอุ่นขึ้นขนาดนี้ ไม่มีหิมะแน่นอน

เสาร์ที่ผ่านมาอากาศครึ้ม ๆ เกือบห้าโมงเย็นดิฉันลงมาเดินเล่น รู้สึกเหมือนหิมะตก เม็ดห่าง ๆ คล้ายฝนบาง ๆ เล่นเอาพื้นพอเปียก ยังแอบพ้อในใจ "คงไม่มาแล้วนะ หิมะที่รัก" ที่ไหนได้เที่ยงคืนชโงกออกไปนอกหน้าต่างสังเกตไฟถนนที่เกาะกลาง เอ..สิ่งที่กระทบกับแสงไปเป็นสายบาง ๆ นั่นมันหิมะนี่นา ว่าแล้วก็หยิกตัวเอง เจ็บแฮะ ไม่ได้ฝันแน่นอน ยิ่งตกยิ่งหนา นั่งบ้างยืนบ้างชมอย่างเพลินอุราจนตีสองกว่า ๆ ก็เข้านอนด้วยความสุขใจ เพราะมาให้หายคิดถึงแล้ว
 

ช่วงเช้าวันอาทิตย์ผู้ช่วยศาสตราจารย์เกื้อพันธ์ นาคบุปผา แห่งมหาวิทยาลัยภาษาต่างประเทศปักกิ่ง(ฺBei Jing Foreign Studies University) โทรมาทักทายด้วยเสียงแห่งความดีใจ "คุณอิน เช้านี้มองออกไปนอกหน้าต่างหรือยัง หิมะตกหนาเชียว นี่เจ้าปองกำลังตื่นเต้น วิ่งออกไปถ่ายภาพ ชวนพี่ถามว่าไปไหม พี่เลยบอกว่าไม่ไป แค่ตื่นเต้นว่ายังมา เมื่อวานลูกศิษย์มาหาเขายังบอกพี่ว่ากระแสความเย็นหรือที่ภาษาจีนเขาว่า หานหลิว แผ่มาปกคลุมปักกิ่ง ทำให้อากาศที่อุ่นขึ้นกลับเย็นลงอีก แต่ไม่คาดว่าจะมีหิมะตก แม้จะเห็นมามากต่อมาก แต่ก็ตื่นเต้น เพราะวันนี้มันวันที่ 18 มีนาคมแล้ว เรายังได้เห็นหิมะกัน แต่วันนี้ลมแรง ฟ้าเปิด หิมะคงละลายเร็ว ถ้าจะถ่ายภาพต้องรีบ"

วางสายจากอาจารย์เกื้อพันธ์ดิฉันก็คว้าผ้าพันคอผืนเก่งมาพัน หยิบโคทตัวหน้ามาสวม รื้อบูทจากกล่องที่เพิ่งเก็บเข้าเมื่อวานออกมาใส่ สวมถุงมือยาง ย่างกรายไปทักทายกับหิมะทั้งหยิบโยน เกลี่ยให้ราบแล้วเขียนสิ่งต่าง ๆ ลงไป รวมถึง "ขอบคุณที่มาให้เห็นอีกครั้ง รักเธอจังหิมะ" นี่แหละ ความสุขเล็ก ๆ ที่ฉันจะเก็บเธอไว้ในใจตลอดไป